Hayatımın farklı dönemlerinde farklı şeyleri mucizevi ve akıl almaz buldum hep. Ama daha önce hiç bu kadar aklımın almadığı, mucize denen şeye bu kadar yakın olduğum olmamıştı . Bir mucize yaşıyordum , hakkında birçok makale , sayısız kitap , çok fazla araştırma yazısı okuyup. çok fazla uzmanın videosunu izliyordum her aşamasını biliyordum ama yinede aklım almadı.
Benim mucizemdi içimde büyüyen.Önce benim için anlamsız bir kan değeriydi Minicik bir kese oldu , sonra atan bir kalp, sonra bir fasulye tanesi , minicik elleri ve ayakları çıktı fasulye tanemin , şimdi hareket eden eller ayaklar onlar ve mucizemin rengi maviydi artık. Ve bir ismide vardı 'ÇAĞKAN' . Yoluma mavi olarak devam edecektim. Hiç bilmediğim şeyler öğrenecektim, .belki hiç anlamlandıramadığım şeylere yenileri eklenecekti . mavi her zamankinden daha çok çelecekti aklımı, ve onun rahat olmasına adayacaktım kendimi, Onuda geçtim askere giden bir genç için iki damla göz yaşı akıtacaktım gizliden ve yüreğim sızlayacak tı her zamankinden fazla. yenidoğan sünnetine yoracaktım kafamı, ve erkek annelerine daha bir anlamlı bakacaktım. 'yaa bu kız kıyafetleri ne kadar şirin' derken , o kırmızı küçük papyon nasıl dolduracaktı gözlerimi. ve biliyorumki artık bu gün benim doğum günüm olmayacaktı sen doğduğunda seninle doğacaktım oğlum, bir anne olarak ve artık sen olarak yaşayacaktım biliyorum.
Evet bu gün benim doğum günüm. Ben son doğum günüm diyorum . son dediysek biten bir şeyden bahsetmiyorum aslında yeni bir başlangıçtan bahsediyorum. Çünkü bir bebek doğduğunda bir anne doğarmış biliyorum...
